Jeden z najcenniejszych zabytków Staropolskiego Okręgu Przemysłowego.
Nietulisko stanowiło część kombinatu metalurgicznego rzeki Kamiennej
Ruiny walcowni profili drobnych i blach w Nietulisku Dużym, w województwie świętokrzyskim, to pozostałości zakładu stanowiącego ostatnie ogniwo tzw. kombinatu starachowickiego. Zbudowana w latach 1834-46 fabryka była starannie rozplanowanym założeniem urbanistycznym z osiedlem przemysłowym i układem wodnym. Składała się z: walcowni, 2 suszarni, magazynu, szopy, stajni, budynku administracyjnego, wagi oraz 36 domów dla robotników i kadry kierowniczej.
Zachowane fragmenty ścian walcowni z arkadowymi sklepieniami
Walcownia wchodziła w skład tzw. kombinatu metalurgicznego rzeki Kamiennej, będąc jego końcowym ogniwem. Przerabiano tam surowiec pochodzący z Brodów i Michałowa. Nietulisko rozwinęło sie za sprawą decyzji Stanisława Staszica z 1816 roku o rozbudowie fabryk żelaznych w Królestwie. Po powstaniu listopadowym, gdy zrezygnowano z zamiaru przygotowania rzeki Kamiennej do spływu towarów do Wisły, fabrykę przejął Bank Polski, któremu zawdzięczała ona dalszy rozwój. Zakład funkcjonował do 1903 roku, gdy został zniszczony przez powódź.
Obecnie największą wartość stanowi kompletnie zachowany historyczny układ wodny.
